Archiwum maj 2008


maj 04 2008 X-15
Komentarze: 0

North American X-15 — amerykański rakietowy samolot doświadczalny wyprodukowany przez firmę North American Aviation, na którym ustanowiono szereg rekordów prędkości i wysokości lotu, zdolny także do lotów suborbitalnych. Maszyna wykorzystywana przez amerykańskie siły powietrzne i NASA.

Loty X-15 wyższe niż 80 kilometrów


Lot 62 17 lipca 1962 6 167 km/h 95 940 m Robert M. White
Lot 77 17 stycznia 1963 5 918 km/h 82 810 m Joe Walker
Lot 87 27 czerwca 1963 5 512 km/h 86 870 m Robert Rushworth
Lot 90 19 lipca 1963 5 971 km/h 106 010 m Joe Walker
Lot 91 22 sierpnia 1963 6 106 km/h 107 960 m Joe Walker
Lot 138 29 czerwca 1965 5 523 km/h 85 527 m Joseph H. Engle
Lot 143 10 sierpnia 1965 5 713 km/h 82 601 m Joseph H. Engle
Lot 150 28 września 1965 6 006 km/h 90 099 m John B. McKay
Lot 153 14 października 1965 5 720 km/h 81 230 m Joseph H. Engle
Lot 174 1 listopada 1966 6 035 km/h 93 543 m Bill Dana
Lot 190 17 października 1967 6 206 km/h 85 500 m Pete Knight
Lot 191 15 listopada 1967 5 745 km/h 81 080 m Michael J. Adams
Lot 197 21 sierpnia 1968 5 541 km/h 81 530 m Bill Dana

monisiabikerka : :
maj 04 2008 Thrust SSC
Komentarze: 3
ThrustSSC (ang. Super Sonic Car - samochód naddźwiękowy) — brytyjski samochód o napędzie odrzutowym zbudowany przez Richarda Noble'a, Glynne'a Bowshera, Rona Ayersa i Jeremyego Blissa do pobicia rekordu prędkości i przekroczenia bariery dźwięku na lądzie. Rekord został pobity 15 września 1997 roku, podczas próby przeprowadzonej na dnie wyschniętego słonego jeziora na pustyni Black Rock w amerykańskim stanie Nevada. Thrust SSC osiągnął prędkość 1227,985 km/h (1,02 Ma) przekraczając barierę dźwięku o około 7 km/h. Poprzednie przekroczenie bariery dźwięku przez trójkołowy pojazd Budweiser Rocket nie zostało uznane.

Thrust SSC został zbudowany z kadłuba amerykańskiego myśliwca F-104 Starfighter i zainstalowanych po bokach dwóch wyposażonych w dopalacze silników odrzutowych Rolls-Royce Spey Mk.2 używanych do napędu samolotów F-4 Phantom II. Maszyna miała 14,58 metra długości, 3,7 metra szerokości i ważyła 10 ton. Łączny ciąg silników wynosił 223 kN (110 tysięcy KM), które spalały 18 litrów paliwa lotniczego na sekundę, w przeliczeniu wartość ta wynosiła 5500 litrów na 100 km. Pojazd posiadał cztery koła, co jest warunkiem koniecznym, aby mógł być uznany za samochód, a sterowanie odbywało się przy pomocy kół tylnych. Koła te nie były zamocowane na jednej osi, ale asymetrycznie na dwóch przesuniętych względem siebie w taki sposób, że prawe koło znajdowało się bliżej dziobu maszyny niż lewe. Wszystkie koła maszyny wykonano z bardzo wytrzymałego stopu aluminium, zdolnego znieść ogromne siły odśrodkowe działające na nie przy tak dużych prędkościach obrotowych, dochodzących do 8500 obrotów na minutę. Wykonane przez firmę Dunlop Aviation koła w celu zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa przetestowano do prędkości 9500 obrotów na minutę.
monisiabikerka : :
maj 04 2008 Lockeheed SR-71 Blackbird
Komentarze: 0
SR-71 Blackbird - samolot dalekiego zwiadu strategicznego. Zaprojektowany na przelomie lat 50/60-tych XX wieku na zamówienie CIA, eksploatowany przez CIA oraz USAF. Dwusilnikowy odrzutowy średniopłat w układzie delta, osiągający prędkość Mach 3 oraz wysokość 24-28 km, dzięki temu był on nieosiągalny dla ówczesnych systemów obronnych. SR-71 był samolotem nieuzbrojonym, dwumiejscowym, w drugiej kabinie za pilotem znajdował się operator RSO, czyli operator elektronicznej aparatury zwiadowczej. Jej zasięg pozwalał na głęboką penetrację terenu przeciwnika bez konieczności przekraczania granic i naruszania obszaru powietrznego wroga.
monisiabikerka : :
maj 02 2008 Dodge Tomahawk
Komentarze: 0
Jak wiadomo o gustach się nie dyskutuje, ale nie sposób nie poruczyć kwestii nietuzinkowego wyglądu jaki prezentuje Dodge Tomahawk. Pierwszym elementem jaki rzuca się w oczy jest oczywiście ogromny V10, zaraz potem normalny motocyklista zwróci zapewne uwagę na koła, niecodzienne wahacze oraz ogromne hamulce. Jak przystało na amerykanów ich pojazd prezentuje się masywnie i zdaje się krzyczeć: "a na klatę biorę 300 !!! ".

Z tyłu pomiędzy dwoma umieszczonymi blisko siebie kołami znajdują się światła stopu - to akurat przypomina pojazd kosmiczny rodem z filmów since-fiction. Podobnie to wygląda z przodu. Nazwa tego motocykla pochodzi od nazwy samonaprowadzającego pocisku rakietowego, ale zdaje się, że nawiązuje do niego tylko swymi rakietowymi osiągami bo z wyglądu wcale nie przypomina opływowego ścigacza. Zastanawiający jest fakt gdzie tu można schować się przy prędkości choćby 200 km/h (nie wspominając o niebotycznych 600 km/h). Maszyna o takich osiągach nie ma nawet kawałka owiewki - trzeba mieć sporo siły aby nie spaść z grzbietu tego potwora.
monisiabikerka : :
maj 02 2008 Ariel Atom
Komentarze: 2
Atom został pokazany po raz pierwszy w 1999 roku, w 2000 wszedł do produkcji. Od 2003 roku produkowany jest zmodernizowany Atom 2. Stworzone z najlżejszych materiałów auto nastawione na jak nalepsze osiągi napędzane jest silnikiem prosto z Hondy Civic Type R. W podstawowej wersji rozwija on moc nieco ponad 220 koni mechanicznych. W opcji są turbodoładowane wersje rozwijające prawie 280 koni oraz 304 KM (300 hp - koni parowych), dla których masa zaledwie około 500 kilogramów jest zapewne ledwo zauważalna (podstawowy Atom waży jedynie 456 kg).

Minimalnie zabudowany, dwumiejscowy roadster pozwala na obserwowanie w trakcie jazdy pracy praktycznie każdego podzespołu a brak przedniej szyby skutecznie pomaga w całowitym zdemolowaniu twarzy kierowcy i pasażera przez pęd powietrza, które dodatkowo zasysane jest do silnika poprzez otwór bezczelnie umiejscowiony tuż nad uszami. Mimo małych gabarytów Atom nie ma problemów z pomieszczeniem dwóch dorosłych osób oraz zapewnieniem im odpowiedniego bezpieczeństwa (wykluczając możliwość połknięcia różnorakich owadów w ilościach hurtowych). Zawieszenie pojazdu pochodzi wprost od jednomiejscowych ścigaczy (i podobno do zmiany jego ustawienia wystarczy jeden klucz) a wśród dodatkowych elementów znajduje się między innymi tylny spoiler, upodabniający Atoma do bolidów Formuły 1. Seryjne, czternastocalowe ogumienie można zastąpić w ramach opcji dodatkowych piętnastocalowym z przodu i siedemnastocalowym z tyłu. O jakimkolwiek wyposażeniu podnoszącym komfort użytkowania auta można praktycznie zapomnieć - nie po to stworzono ten pojazd. Choć gdyby ktoś koniecznie upadł się na dłuższe podróże ma do syspozycji symboliczny bagażnik ukryty pod pokrywą smukłego nosa.
monisiabikerka : :